Хүний дотоод ухаарал, нийгмийн төөрөгдөл дунд эцэс төгсгөлгүйгээр эргэлдэх хоосон чимээнээс ангижрахуйг илэрхийлнэ.
Хүн гаднах дуу чимээнд автан амьдарч, өөрийн дотоод дууг сонсолгүй төөрөлддөг.
Гэвч жинхэнэ уналт, гүн харанхуй, оршихуйн хил дээр ирэх мөчид бүх зүйл аниргүй болно.
Тэр чимээгүй дунд хүн анх удаа бодит байдлыг харж, нийгмийн дүр эсгэлт, хиймэл үнэт зүйлс хэрхэн оршин байдгийг танина.
Чимээ үгүйд жинхэнэ дотоод харц нээгдэж, үнэн бодит байдлыг таних боломжтой.
Энэ бол хүний жинхэнэ ухааралтай нүүр тулах сүүлийн орон зай.