"Хатагтай Гарик?” хэмээн дуудаад, нүдээ онийлгон тэрхүү хаалганы завсар луу харлаа. Гэтэл хаалганы завсраар ногоон нүд ширтэж байх нь тэр. Над руу. “Намайг Мили гэдэг. Би танай шинэ үйлчлэгч” гээд гараа сунган түүн рүү хүрч очих гэсэн ч замынхаа талд орохоос өмнө хаалга тасхийн хаагдчихлаа. Энэ ажил бараг л өөлөх өөгүй. Гэхдээ би одоо ч хатагтай Гарикийн царайг хараагүй, зочны өрөө рүү шагайж үзээгүй л байгаа. Гэвч тэр өрөөндөө уйлах сонстсон нь эргэлзээгүй. Үдшийн даашинзны нь захин дээр цусны толбо байхыг угаах хувцсыг нь ялгахдаа би анзаарсан. Тэгээд нэг өдөр тэссэнгүй тэр өрөөний хаалгыг тогшсон юм. Хаалга алгуурхан онгойход миний олж харсан зүйл бүхнийг өөрчилсөн. Ингээд л би өөртөө амласан. Урьд ийм үйл хэрэг хийсэн туршлага надад бий. Би өөрийнхөө нууцыг аюулгүй хадгалахыг зэрэгцээ хатагтай Гарикт тусалж чадна. Даглас Гарик буруу хэрэг хийсэн. Одоо түүнийхээ төлөөсийг төлөх болно. Энэ бол ердөө л миний хэр хол явахыг хүсэж буйгаас шалтгаалах асуудал.