Нийслэлд нэг үе “казино” гаарч байлаа.

Хаврын зэвхий, сэтгэлийн шаналгаа хоёрын хооронд Лантуу хар үүрээр гэртээ сэрлээ. Тэрээр шартаад байгаа, шаналаад байгаагаа ухаарах сөхөө авалгүй хэвтрээсээ өндийн хар ус залгилаад гүнзгий санаа алдаад эргээд хэвтэв. Архи уухаараа угаасаа нойргүй болчихоод хэдэн ч өдөр нойр хоолноос гарчихдаг зантай. Зөвхөн архи, ус хоёроор  өл залган,  эрүүл, согтуугийн завсар хэдэн өдөр болсоны эцэст мөн төдий зайтай унтаж,  идээд тэнхрээд авчихна.

Лантуу  шоронгоос гараад 20 гаруй жил болоход хулгай хийж, хүн алахаас бусдыг хийж под хийсэн амьдралыг босгоод байсан юмсан.  Гэтэл казино гэж нэг гай дэлгэрсэнээс ийн уруудаж хөлсний хүйтэн байранд нааран дээр хэвтэж байх гэж. Хаа очиж ханилан суусан хань нь дэргэд байгаа нь яамай. Түүнээс өөр юу ч үгүй үлдсэн хүн шаналахаас яахав. Ядаж байхад наранд байхдаа нааран дээр хэвтэж буйдаа дур гутан бүр шаналав.