Сайн цагийн түрүүч муу цагийн шувтрагаар сав ертөнцийн мухар шим ертөнцийн аманд амьдрал сая үүсч аймшиг сая дуусч байсан эртний тэр нэгэн наран өлзийт өдөр юмсанжээ. Хөлгүй гүн хөхөмдөг далайн амгалан долгио дунд нүдэнд үл үзэгдэм шороон түмэн Улаандай овгийнхон дураараа нүүдэллэж тааваараа сүлжилдэнэ. Гэнэт үрлэн толгойтой хялгасан сүүлтэй Цагаандай хэмээх бичил овогтон сая саяараа уулгалан довтолж ирэх нь тэр. Түгшүүрийн дохионоор уур нь шатсан Улаандай удмаараа нэгдэн босч усны ариун дагшин орноо хамгаалан давшлаа. Тэд эрэгчин эмэгчнээ үзэн хядалцаж ач тач тулалдсаар аль алинаа амьд үлдээсэнгүй. Амьдын хорвоо тулаанаар дуусч зовлонгийн далай улаанаар эргэнэ. Цусан замтай энэ дайнд ялалт гэж байсангүй. Улаан цагаангүй устаж дайсан нөхөргүй дарагджээ. Юуны төлөө тэр вэ? Тэгтэл үхдэл дундаас цорын ганц дайчин өндийн босч ирлээ...