Уран зохиол, шашны ном уншихаар харин өөр. Төгс харагдахын дон эдгэж эхэлдэг. Шууд, бүрэн эдгэхгүй л дээ, гэхдээ хуурамч байдлуудад эргэлздэг болж эхэлнэ. Жинхэнэ урлаг бидэнд ЮМ ШИГ гэдэг үгий биш Юм гэдэг үгийг л чангаар хэлдэг шүү дээ. Сайн ном бидэнд "амьдралд төгс биш, хүмүүс өв тэгш биш" гэдгийг баталдаг. Олон жил ном уншсан хүн бусдыг "нэг хараад л" сэтгэлийг нь харчихдаг. Таван үг солиод л таньчихдаг. Ийм хүчирхэг зөн совинтой болох сайхан биш гэж үү?.