Төв Азийн өндөрлөгт монгол үндэстэн бүрэлдэн бий болж амьдарч, тэмцэж ирсэн түүхэн хөгжлийн чухал хэсэг, үнэт өв бол амьд явах ухаан, анагаах урлаг юм. Энэхүү урлаг, ухааныг гардан хэрэгжүүлдэг, ач тусаа олон түмэнд өгдөг буянтай хүмүүсийг эмч гэж нэрлэдэг билээ. Эмч гэдэг үгийн 'эм' гэдэг нь өвчтэй хүнийг эдгэрүүлэхийн тулд өгч буй ерөндөг, харин 'чи' гэдэг нь тэр ерөндгийг өгдөг хүнийг хэлдэг ажээ. Одоогоор өвөг монгол эмч нарын хэрэглэж байсан эмчилгээний эртний ерөндөг болох төөнө засал, хүннүгийн нүүдэлчдийн жор, мэс засалчдын хийсэн мэс ажилбарын ул мөр бүхий гавлын яс зэрэг сурвалж бичгийн баримт болон археологийн олдворууд олдоод байна. Эдгээр баримт, олдворын буй болсон цаг хугацаагаар хөөж эмч гэдэг мэргэжил монгол нутаг, монгол үндэстний дунд хэдийд үүссэн цаг үеийг таамаглан тогтоож болно. Гэхдээ энэхүү таамагласан хугацаанаас буюу эмч гэдэг мэргэжлийн хүн бий болсон үеэс анагаах ухаан үүссэн гэсэн үг биш юм аа. Учир нь анагаах ухаан бол нэн эртний буюу хүн төрөлхтөн үүссэн цагтаа эн чацуу гэдэг. Тиймээс анагаах ухаан үүссэн, эмч гэдэг мэргэжлийн хүн бий болсон цаг хугацаа нь тус тусдаа өөр гэдгийг уншигч авгай нар болгооно буй заа.