Өнөөгийн дэлхий дахинд тулгараад байгаа нэг асуудал нь ангид сурч байгаа суралцагч, хүүхдүүд багшаасаа өөр хэмнэлтэй байгаад оршино. Тиймээс л тэд мэдлэгийг бус гагцхүү мэдээллийг дамжуулж бандаг. Мэдлэг дамжихын тулдбид нэг хэмнэлд байх ёстой бөгөөд энэ бүхзи амар амгалан үед л тохиодог. Амар амгалан сэтгэл л аливаа зүйлийн чанадад нэвтэрч чадна. Өчүүхэн сэтгэлийн ойлгож ухаарахааргүй зүйлийг гагцхүү амар амгалан сэтгэл л ойлгож ухаарна. Сүнсний нэвтэрч орох боломжтой зүйл рүү оюун ухаан нзвтэрч чадахгүй. Тиймээс л нэгдмэл, ойр дотно байдал нэн чухал юм. Иймэрхүү дасгал, зан үйлүүд нь Дэлхийн хаа сайгүй Сократын эрин үеэс байсаар ирсэн. Сократын үед ч шавь нарыгаа багштайгаа ижилхзн хзмнэлд байж, харилцан ойлголцож чадаж байгаа зсзхийг харах гэж иймэрхүү дасгал хийлгэдэг байсан. Мэдье гэсэн сонирхол байна уу? Эсвэл шавь ямар нэг өчүүхэн хүсэл, шуналд баригдсан банна уу? Үүнийг ч эсвэл түүнийг ч хүсээд байна уу? Эсвэл та ямар нэг зүйлийг мэдэх гэж төвлөрөөд байна уу?... Та хоосон аяга уу? Эсвэл та аль хэдий нь дүүрчихсэн үү? Хэрвэз та аль хэдийн дүүрчихсзн бол тань дээр юуг ч нэмж оруулах боломжгуй гэсэн үг. Энэ л таныг илүү ойр, нэгдмэл болгодог. Хэрэв шавь би бүхнинг аль хэдийнэ мэднэ гэж боддог бол тэрээр нэгэнт шавь биш гэсэн үг. Тэрээр зөвхөн өөрийн зртнээс мэддэг зүйлээ л шалгаж батлах гэж тэнд байдаг. Тиймээс мэдье гэсэн хичээл зүтгэлтэй бас хөндий хоосон байх хэрэгтэй, түүнчлэн багшийгаа мэдэж байгаа... 'Би багшаасаа суралцмаар байна' гэсэн бат итгэл үнэмшилтэй байх хэрэгтэй.