'Гишгэх газаргүй хөл' романы хэсгээс Нэг нь зөөлөн, нөгөө нь чанга гишгэлттэй хоёр хөлийн чимээ, модон таягны 'тог тог' гэх дуун, баруун жигүүрийн урт гудмаас ойртон дөхсөөр миний өрөөний үүдэн тус газар ирж Перс гарын үслэг зөөлөн хивснээ хаван ширгэх лугаа адил замхран таг чиг болоход Төр-Энх байна. Одоохон хонх дуугарна даа гэж би бодлоо. Гэвч хонх дуугаралгүйгээр хаалга аяархан нээгдэж, махлагдуу хүрэн хацар, тод хар хөмсөгтэй дундаас арай намхан нуруутай зуугын хагасыг шүүрэн алдаж яваа боловуу гэмээр насны, санчигны үсэнд хяруу цацсан монгол эр баруун хөлийн хонгон дээрээ суун тусан хазганасаар салтганан орж ирэв...