Нар илч муутай ээсэн намрын анхны өглөө Цогт ээждээ хөтлүүлэн сэтгэл ньихэд догдлон сургууль руу явлаа. Ээжийнхээ алхааг гүйцэж ядан шогших шахам явахдаа гартаа барьсан номын цүнхээ байн байн бахархах мэт харна. Төмөр цоож нь наранд гялалзан нүд гялбуулах, хүүхэлдэйн киноны баавгай, тоорой хоёрын зурагтай ер бусын содон агаад сайхан үнэртэй тэр цүнх нь гайхамшигтай санагдана. -Аль вэ хурдал, хөдөлж ядсаар байгаад хоцорчих юм гэж ээж нь хүүгийнхээ араас угзчин яаруулна. Үнэндээ ээжийнх нь буруу л даа. Тэрнээс биш Цогт шөнө бараг унталгүй өглөө болгоод 10 цагийг тэсч ядан өнгөрөөсөн юм чинь. Ээж л ажлаасаа ирэхгүй байсаар хоцорчихсон юм. -Ээж ээ сургуульд тэгээд юу хийдэг юм бэ? гэж мэдэхгүй шинэ орчинд орох гэж байгаадаа жаахан эмээн асуухад ээж нь цагаа харан яаран алхах зуураа -Би зөндөө хэлээ биз дээ, ном сурна гэж төвөгшөөнгүй хариулна....