Аз жаргалын ойд нэгэн шинэ өглөө эхэллээ. Наран мишээж эхлэхэд бүх амьтад сэрэв. Уртсүүлт сармагчин ч бас сэржээ. Нүдээ нухаад баяртайгаар гараа алдлан суниав. Ороо хураагаад, унтлагын хувцсаа солилоо. Уртсүүлт сармагчин Хайрын горхи дээр очин гар нүүрээ угаагаад навчаар арчив. Өглөөний цайгаа уух цаг болжээ. Мөчрөөс мөчирт дүүлэн идэх юм хайж эхэллээ. Тэгээд хажууханд нь нэг алимны мод байгааг харжээ. Уртсүүлт баярлан нэг алим тасалж авлаа. Тэгээд нөгөө алимаа угаалгүйгээр идчихжээ. Модонд том том олон алим ургасан байлаа. Уртсүүлт дахин нэлээд хэдийг тасалж аваад идчихэв. Сайхан цадаж аваад тоглохоор доошоо буулаа. Хөгжилтэй явж байтал гэнэт гэдэс нь базлан өвдөж эхлэв...  

Эмч зөгий Зинзин

Дүүлэнхэн имж бол Аз жаргалын ойд амьдардаг хайр татам хөөрхөн имж юм. Өдөржингөө ойгоор зугаалж цэцэг түүдэг байлаа. Түүсэн цэцгээ бяцхан уутандаа хийн ээждээ хүргэж өгөн баярлуулдаг байлаа. Учир нь ээж нь түүнийг төрүүлж өсгөн өдий зэрэгт хүргэжээ. Дүүлэнхэнийг өсгөж хүмүүжүүлсэн эхнийх нь ач их билээ. Дүүлэнхэн эхийнхээ зөөлөн уутанд аз жаргалтай өдрүүд өнгөрөөжээ. Дүүлэнхэн тэр өдрүүдийг дурсан санах дуртай байдаг. Өдөр хоног хурдан өнгөрч, Дүүлэнхэн том болжээ. Гэтэл Дүүлэнхэн том болохын зэрэгцээ ээж нь таргалаад гэдэс нь томроод байв. Дүүлэнхэн үүний учрыг ойлгохгүй байлаа...  

Дүүлэнхэн имж

Аз жаргалын ойд нар мишээсээр мандлаа. Энэ өдөр, дэлдгэр туулай болон түүний найзуудын хувьд маш чухал өдөр байлаа. Учир нь аз жаргалын ойн амьтад хавар болгон хайрын цэцэг тараадаг байжээ. Амьтад цэцгүүдээ цэцэрлэгтээ эсвэл цэцгийн саванд хийн ургуулдаг байжээ. Хайрын цэцэг ургах тусам амьтдын сэтгэл зүрх ч гэсэн хайраар бялхдаг байлаа. Энэ жил хайрын цэцэг тараах ээлж Дэлдгэр туулайных байлаа. Тиймээс Дэлдгэр маш их хөөрч байлаа. Цэцэгт уулнаас түүж ирсэн цэцгүүдээ тараахын тулд яарч байлаа. Ингээд хурдхан шиг бэлтгэлээ хийгээд баярлан дэвхцэн гадаа гарчээ. Гэвч энэ баяр хөөр нь удаан үргэлжилсэнгүй. Учир нь түүсэн цэцэг нь алга болжээ. Сандран ийш тийш харсан боловч хаана нь ч харагдсангүй...  

Дэлдгэр туулай

Аз жаргалын ойд хавар ирлээ. Мод ногоорч, цэцэг дэлбээлж эхлэв. Хавар болоход Хайрын горхи сэтгэл сэргэтэл шоржигнон урсдаг байлаа. Энэ хавар мөн л тэр янзаараа урсаж байлаа. Цас хайлж горхины ус ихэсчээ. Горхи, борооны усаар өөрийгөө тэтгэн улам их устай болохыг хүсч байлаа. Горхины хүсэл ч биелж бороо орж эхэллээ. Бороо, мод цэцгэнд туслахыг хүсч байлаа. Учир нь тэдэнд амьдрахын тулд ус хэрэгтэй байлаа. Бороо орсоор л байлаа. Гэтэл бороо их орсноос болж горхины ус эргээсээ хальжээ. Үерлэсэн горхи замд таарсан бүх юмыг хаман авч урсгаж байлаа. Харин бороо зогссоны дараа горхи эргээд хуучин янзандаа орж, бүх юм хэвийн болов. Энэ бүхэн өрнөж байхад Тонтгор баавгай өвлийн нойрноосоо сэрж ичээнээсээ гарлаа. Олон сар ичсэн баавгайн гэдэс маш их өлсөж байлаа...  

Түнтгэр яст мэлхий

Аз жаргалын ойн амьтад маш их догдолсон байлаа. Учир нь баяр болоход нэг хоног үлджээ. Зарим амьтад гэртээ цэвэрлэгээ хийж, харин зарим нь зочдоо дайлахаар амттай идэх юм бэлдэж байлаа. Хатагтай Зөгийн дэлгүүр маш их хүнтэй байлаа. Зөгийн бал авахаар олон амьтан дугаарлажээ. Амьтад түлхэлцэлгүй дарааллан авч байлаа. Цөмөөхэй хэрэм томоос том саваар дүүрэн зөгийн бал авчээ. Гэртээ хариад авсан зөгийн балаа устай холин хутгаж зөгийн балны жүүс хийжээ. Ингээд зочдоо дайлах уух юм бэлэн болов. Харин одоо амтат сайхан жигнэмэг хийх хэрэгтэй байлаа. Бяцхан сармагчин Уртсүүлт баяр болохыг тэсэн ядан хүлээж байлаа. Ээжийнхээ өөрт нь зориулж нэхсэн ноосон цамнаас нүд салгаж чадахгүй байв. Хурдан баяр болоосой гэж яарч байлаа...  

Ойд баяр боллоо

Зуны сайхан өдөр байлаа. Аз жаргалын ойд өнгө өнгийн цэцэгс ургажээ. Эрвээхийнүүд цэцэгс дамжин ганган далавчаа дэвэн дуу дуулцгааж байлаа. Ойн амьтад бүгдээрээ өөр өөрсдийн ажлыг хийж байлаа. Бяцхан болжмор нарийхан хошуугаараа тэнгэрт зураг зурж, голио гитар тоглож байлаа. Нэхмэлчин аалз хамгийн сүүлийн ноосон цамцаа сүлжиж дуусгаад хөшиг нэхэж эхэлжээ. Нэхмэлчин аалз ажилдаа маш дуртай байлаа. Хөшиг нэхэж байхдаа ийнхүү дуу аялж байлаа. 'Миний нэрийг аалз гэдэг, өдөржингөө юм нэхдэг. Ажлаа дуусгаад би, ойгоор явж зугаалдаг.' Цөмөөхэй хэрэм зүгээр суух тун дургүй. Сагсаа бариад ойгоор явж самар, хушга түүдэг байлаа. Түүсэн самар, хушгаа модны хожуул дахь гэртээ авчирдаг байв. Түүгээрээ жигнэмэг хийж найзуудаа дайлдаг байлаа. Цөмөөхэй хэрэм самартай жигнэмэгт хамгийн их дуртай байжээ...  

Аз жаргалын ойн үлгэрүүд