Өдөр хоногууд өнгөрөх тусам Бэллэ охин араатны дотор байгаа энэрэнгүй сэтгэл, эгэл төрхийг нь улам ихээр олж харах болов. Шувууд хүртэл араатнаас айн зугталгүй, түүний мөрөн дээр сууж, савраас нь тариа будаа иддэг болжээ. Харшийн ажилчид Бэллэ, араатан хоёроос ирээдүй, итгэл найдвар олж харсан төдийгүй бяцхан Чип хүртэл ямар нэгэн таатай, онцгой зүйл өрнөж байгааг анзаарч байлаа. Тэд бие биедээ анхаарал халамж тавьж нэг нэг рүүгээ татагдаж байх шиг. Магад харшийн хараал тайлагдвал тэд эргээд хүн болох нь байна шүү дээ. Ингээд нэгэн үдэш араатан Бэллэ охиныг оройн зоогт урив. Бэллэ ч урилгыг хүлээн авлаа. Араатан Бэллэтэй хамт байхдаа соёлтой байх гэж маш ихээр хичээв. Тэр Бэллээс “Чи аз жаргалтай байна уу?” гэж асуув. Охин хайртай аавыгаа маш ихээр санаж байгаагаа хэллээ. Үүнийг сонсоод Араатан Бэллэг бага ч болов тайтгаруулахаар шидэт толиндоо аавыг нь харуулав. Гэтэл аав нь аюулд оржээ. Аймшигт хараал тайлагдах дөхсөн ч Араатан охиныг харшдаа үлдээж чадалгүй аав руу нь явууллаа. Тэгэхдээ өөрийг нь дурсаж явахыг хүсээд шидэт толио бэлэглэжээ. Тэдний түүх хэрхэн өрнөхийг хамтдаа уншицгаая.