Энэхүү зохиол нь хэн нэгнийг гаднах дүр төрхөөр нь дүгнэн харьцаж болохгүй, мөн бусдад тусалж, энэрч хайрлах нь зөвхөн нөгөө хүнээ аз жаргалтай болгоод зогсохгүй, өөрөө ч гэсэн баяр хөөрөөр дүүрдэг гэдгийг харуулжээ.

Манай ангид Номин гэдэг охин шилжиж ирсэн юм. Тэр хөөрхөн ааштай бас хичээлдээ сайн. Даанч тэр заваан. Үргэлж бохир хумстай, халтар хувцастай явдаг. Яагаад хувцсаа бас гараа угаадаггүй юм бол гэж би хааяа боддог л доо. Номин нэг өдөр надад ааруул өглөө. Би ааруулыг нь идмээр байсан ч “Чиний гар заваан, би идэхгүй” гээд хэлчихсэн. Гэтэл Номингийн нүдэнд нулимс дүүрээд уйлж орхив...