- Одоо миний гутлыг үнс. Үнс гэсэн мэт гялалзсан гутлын хоншоор нүүрэн дээр тулав. Гутлын гялалзсан туяанаас бултахын аргагүй. Учир нь ард нь хүлсэн түүний гарыг тэсвэрлэхийн аргагүй болтол бага багаар дээшлүүлэхэд яаж орилохгүй байх билээ. Гэвч тэр хашигирахыг бодсонгүй. Хашгирахгүй байхаар шийдлээ. Урьд цагт далбаат онгоцны усан цэргүүдийг саваагаар ороолгохдоо орилуулахгүй гэж аманд нь алчуур чихдэг байж. Харамсалтай нь тэр сайхан үе өнгөрчээ...

Үргэлжлэлийг энэхүү номноос уншаарай.