Томас Манн энэ туужаа бичихдээ олон зохиол бүтээлийнхээ нэгэн адил хувийн амьдралаасаа сэдэл санаа авчээ. 1911 онд гэр бүлээрээ Венецэд амраад ирснийхээ дараа бичсэн энэ туужийн гол дүрд зохиолчийн хувийн амьдралтай холбоотой зүйлс олон талаар тусгалаа олсон байдаг. Тухайлбал, Ашенбах, Томас Манн хоёр хоёулаа алдар нэртэй, уран бүтээлийн олз омог арвин яваа зохиолчид бөгөөд уйгагүй шаргуу хөдөлмөр, хатуу зарчимч зангийнхаа ачаар энэ өндөрлөгт хүрч чадсан. Хэн хэн нь гэрлэж явсан гэдэг нь хангалуун сайхан амьдарч яваа ажил хэрэгч хүмүүсээс өнгөн дээрээ бол огтхон ч ялгаагүй амьдран, нийгэмд тогтсон хэв маягаас гажихгүйг хичээж явсныг илтгэнэ. Гэвч тэр хоёр дотооддоо бол хүмүүс хийгээд орчлон ертөнцийг уран бүтээлчээр хардаг гоо зүйн мэдрэмж цогцолсон хүмүүс. Түүнчлэн Манн ч , Ашенбах ч аль аль нь ижил хүйстнээ таашаах сонирхдог ч үүнийгээ зоргоор нь тавихыг өөртөө тас хорьдог ч эцэстээ чухам энэ л чиг хандлагаасаа болж ихэд шаналж зовдог. Ашенбахын дүр үнэхээр амьд, том томруун, бодитой санагддаг нь зохиолч ба зохиолын баатар хоёрын энэ ижил төстэй талуудтай холбоотой нь маргаангүй. Гэсэн хэдий ч энэ туужийг дан ганц хувийн намтар төдийгөөр ойлговол эндүүрэл болно. Бүхий л агуу зохиолчдын нэгэн адил Манн зохиол бүтээлээ өөрт тохиолдсон явдал, амьдралаасаа санаа авч бичсэн. Бүхий л агуу зохиолын нэгэн адил Венец дэх үхэл ч мөн хувийн шинж чанартай өгүүлэмжээс хол илүү халин гарсан билээ.