Бага балчир байхын л би ертөнц гээч үзэгдэж харагдаж буйгаасаа өргөн уудам гэдгийг анзаарч, Истанбулын хаа нэгтээ манайхаас огт ялгарах зүйлгүй сууцанд надтай усны дусал мэт адилхан, тэр бүү хэл энэхэн биеийн минь нөгөө тал гэмээр өөр нэгэн Орхан амьдран суудаг хэмээн боддог байлаа. Чухам яагаад, юунаас улбаалж ийн бодох болсныг санадаггүй юм. Аалзны тор шиг хэрсэн айдас, төөрөгдөл үнэн худал нь үл мэдэгдэх хов жив, үл ойлголцлоос урган гарсан болов уу. Гэвч балчир ахуйн ой дуртгалаа нэхэн уудлахуйд баригдах бие, үзэгдэх дүргүй өнөөх ихэр маань яажшуухан яваад бодол сэтгэлд амилчихсан нь аяндаа тодроод ирдэг байв...