Хүний нүдэнд үл анзаарагдам, “Фүникүри Фүникура” гэх буйдхан кафед очиж “өнгөрсөн рүү аялах” буюу “хожимдсон галт тэрэг”-т суух аз завшаан эрэлхийлэн ирэх хүмүүс цөөнгүй. Гэхдээ бас хэд хэдэн дүрэм бий. Үүний нэг нь өнгөрсөнд очсон ч одоог өөрчлөх боломжгүй. Юу ч хийж, яаж ч хичээсэн одоо цаг өөрчлөгдөхгүй гэх дүрэм өнгөрсөн рүү явахаар зэхэгсдийн дийлэнхийг шантраадаг бөгөөд ийм ч учраас эл кафе ид шид домгийн яриа төдий болж үлдсэн юм.

Хүн ажил төрөл, амжилт, хүсэл мөрөөдөл хөөхийн сацуу өвчин зовлон, худал хуурмагт баригдан дэргэд байх хайртай дотнын хүндээ анхаарал хандуулж амжаагүй явдаг. Тэгвэл эл кафед өгүүлэх түүхүүдийг уншаад хэдий хүн өнгөрснөө өөрчлөх боломжгүй ч амьдралыг илүү итгэл найдвар, урам зоригтойгоор харах боломж өнөө цагт ч бийг уншигчдад сануулна.