1962 онд Стейнбект Нобелийн утга зохиолын шагналыг хүртээхдээ шүүгчид “Тун бодит, нүдэнд харагдахуйц бичдэг хэв маяг, түүгээрээ эмгэнэл, инээдэм хослуулан, нийгмийн байдлыг хурцаар шүүмжилдэг авьяасыг нь үнэлэв” хэмээсэн байдаг. Энэ хоёр шинжийг, тодруулбал, хошин өнгө аяс, нийгмийг шүүмжилсэн хурц шүүмжлэлийн аль алийг Стейнбек эл тууждаа чадмаг ашиглажээ. Ингэхдээ Тайрдас зэрэг туслах дүрийг хүртэл хэчнээн тод томруун, үнэмшилтэй дүрсэлснээс нь түүний гаргууд авьяас тодхон харагдана. Түүнчлэн байгалийн үзэмж байдлыг дүрслэн бичих чадвар нь ч нэн гайхалтай. Стейнбек бүхий л зохиолдоо зөвхөн хүмүүсийг өгүүлээд орхих бус, харин ямагт өөрсдийг нь бүтээн бүрэлдүүлж буй нийгэм болоод байгалийн цогц орчин нөхцөлийнх нь дунд дүрсэлдэг онцлогтой.