Аз жаргалын ойд хавар ирлээ. Мод ногоорч, цэцэг дэлбээлж эхлэв. Хавар болоход Хайрын горхи сэтгэл сэргэтэл шоржигнон урсдаг байлаа. Энэ хавар мөн л тэр янзаараа урсаж байлаа. Цас хайлж горхины ус ихэсчээ. Горхи, борооны усаар өөрийгөө тэтгэн улам их устай болохыг хүсч байлаа. Горхины хүсэл ч биелж бороо орж эхэллээ. Бороо, мод цэцгэнд туслахыг хүсч байлаа. Учир нь тэдэнд амьдрахын тулд ус хэрэгтэй байлаа. Бороо орсоор л байлаа. Гэтэл бороо их орсноос болж горхины ус эргээсээ хальжээ. Үерлэсэн горхи замд таарсан бүх юмыг хаман авч урсгаж байлаа. Харин бороо зогссоны дараа горхи эргээд хуучин янзандаа орж, бүх юм хэвийн болов. Энэ бүхэн өрнөж байхад Тонтгор баавгай өвлийн нойрноосоо сэрж ичээнээсээ гарлаа. Олон сар ичсэн баавгайн гэдэс маш их өлсөж байлаа...